Omdat het niet direct langs het herinneringsmonument gaat,
ben ik even van de route afgeweken.
Er volgt een gesprek met een man, die met de Amerikanen naar
Nederland kwam om ons land te bevrijden.
Hij weet alles van de verschrikkelijke dingen die in deze prachtige
natuur gebeurd zijn.
Als ik op het bankje tegenover het monument zit, komen er ook bij mij herinneringen naar boven.
Toen ik mijn tocht weer voortzette, waren deze herinneringen niet zo snel verdwenen, maar gaandeweg kon ik toch weer genieten van de dingen om mij heen en vooral van de VRIJHEID.
In Katwijk aan Zee ontmoette ik Gré en konden we tegen elkaar zeggen: "het was een prachtige tocht, en weer een pad afgerond".
Hartelijke groet,
Gré en Wim