Ik denk niet dat Wick hier een echte knipoog geeft.
Toch denk ik wel eens hoe zou het zijn als we elkaar wel een knipoog konden geven, mogelijk met wat woorden daarna.
Misschien zou Wick zeggen: "jemig man, je bent lekker bezig of, maak je het niet te gek"
En ik zou kunnen antwoorden: "nee Wick, het is goed om zo voor en met jou te lopen, en ik ken mijn grenzen".
Maar er worden geen knipogen gegeven, en geen woorden tegen elkaar gezegd, niet meer, nooit meer.
Deze woorden maken mij zo verdrietig en zorgen voor de tranen.
Niet het directe gemis van elkaars nabijheid, want we hadden onze eigen levens, en zagen of spraken elkaar vaak een hele tijd niet.
Niet meer, laat voor mijn gevoel nog wat ruimte, en hoewel er wel eens gezegd wordt zeg nooit nooit, is dit voor ons de realiteit.
Nooit meer dit en nooit meer dat, het is dit definitieve wat het zo moeilijk maakt.
Het wandelen is zo fijn, omdat er dan alle ruimte is om deze overwegingen en gevoelens toe te laten, en te bedenken dat velen in gedachten met ons meelopen, en dit ook nog onderstrepen met een bijdrage aan het doel dat we ons gesteld hebben.
De nieuwe sponsors tijdens deze 100 km. dan ook nogmaals hartelijk dank.
Gré en Wim
Gelopen 602 km. Ontvangen € 2.590,00
Nog te gaan 1198 km. Toegezegd € 110,00
Rek.nr. NL 51 ASNB 0707 1024 05
t.n.v. W.v.d. Vaart
o.v.v. Neuro-oncologie
